Tuz hakkı, halk arasında birine emek vermek, iyilik yapmak veya hizmet etmek sonucu kazanılan manevi hak anlamına gelir. Genellikle “Ekmek ve tuz hakkı geçmek” şeklinde kullanılan bu deyim, bir kişinin başkasına olan vefa borcunu ifade eder.
“Tuz hakkı” hediyesi, Osmanlı döneminden günümüze ulaşan bir Ramazan geleneğidir. Bu gelenek, Ramazan ayında oruç tutan kadınlara, iftar sofraları için yemek hazırlarken gösterdikleri özveri ve emek karşılığında verilir.
TUZ HAKKININ KÖKENİ
Osmanlı ve Türk kültüründe, misafire verilen yemek ve ekmek kutsal kabul edilirdi.
Bir kişiye yemek yediren veya emek veren kişi, o kişi üzerinde manevi bir hak kazanırdı.
“Tuz hakkı geçmek” kavramı, vefasızlık yapmamayı ve nankör olmamayı öğütler.
Kısacası, tuz hakkı birine yapılan iyilik veya verilen emeğin unutulmaması gerektiğini anlatan güçlü bir kültürel ifadedir.
