“HAYVANLAR EVLATLARIMIZ GİBİ”
Köye taşınıp çiftçilik yaptıkları için mutu olduklarını anlatan Gülizar Önol, çocuklarını da köydeki okula verdiklerini ve onların da uyum sağladığını söyledi. İşe bir inek ile başladıklarını anlatan Önol, “Bir inek derken 12 inek yaptık, her birine bir isim koyduk. Kendi ailemiz gibi oldular. Keza Çiğdem’imiz var, Sarı Kız’ımız var. O şekilde ilerlemeye devam ettik. Yani çok mutluyuz. Her meslekte olduğu gibi, her işte olduğu gibi bunun da zorluğu var. Ama sevdiğimiz için, aileden biri olduğu için, yani benim iki tane oğlum var ama bunlar evlatlarımız gibi neticede. Hal öyle olunca insan buna adapte oluyor. Onları kendinden gördüğün için bir şekilde böyle gelip yanlarına uyum sağlıyorsunuz. Sabah erken saatlerde kalkmak baştan zordu evet. Çünkü şöyle bir şey; normal bir saatten daha erken kalkmanız gerekiyor; saat 05.00- 05.30 gibi. Sonrasında ahıra geliyorsunuz, bunların bakımları kendimizden daha fazla aslında iyi bakıyoruz. Çünkü kendi çocuğunuza bir belli bir saat sonra öteleyebilirsiniz ama bunlarda öyle bir şey olmuyor çünkü inek, ezberci bir hayvan. Yani her sabah işte akşam porsiyonlarını aynı saatte istiyor. Aynı saatte sağılmak istiyor. O olduğu için adapte oluyorsunuz, bir süre sonra alışıyorsunuz. Çünkü onlar ne istediğini size dile getiriyor. Sesleriyle, hareketleriyle vesaire. Alıştık, hiçbir zorluğu yok aslında” diye konuştu.
