“HAKKA ERMİŞ BİR ADAMDI”
Aşık Veysel’in yaşantısına şahit olan köylülerden, müzeye dönüştürülen Sivrialan köyündeki evin görevlisi Mustafa Güleryüz ozan hakkında bilinmeyenleri anlattı. Ozan öldüğünde 23 yaşında olan Güleryüz, “Sürekli yurt gezilerinde olurdu. Bazen köye geldiğinde görürdüm. Bakkalları vardı, bakkala gelirdi. Konuşursan konuşurdu, konuşmazsan cevap vermezdi. Kimseyi küçümsemezdi. Biz o zaman çocuktuk. Ben ona ’emmi’ derdim. Hakka ermiş bir adamdı. Köyde olduğu zamanlarda konsere falan çağırırlardı. Burada bahçesi vardı, bahçesine giderdi. Genellikle orada durur, sazını çalardı. Zamanını öyle geçirirdi. Köyde düğünlere çağırır, saz çaldırırlardı. Evine ise sıkça vali, kaymakam, komutanlar gelirdi. Misafirleri yemeksiz kaldırmaz, muhabbet, sohbet ederdi. Aşık baba söyler, onlar dinlerdi. Bugün müze olan evini ise 1960 yılında kendisi yaptırdı. Burayı da bizim köylüler yaptı. Ustalıkları yoktu ama yiğit adamlardı, iyi çalışıyorlardı” diye konuştu.
Ozanın son anlarına kadar şiirden, türküden vazgeçmediğini belirten Mustafa Güleryüz, “Rahmetli olurken de çocukları başında, türkü söyleyerek vefat ediyor. Oğlu Bahri Hoca’nın kollarında vefat ediyor” dedi.
Aşık Veysel’in toprağa verdiği değerle etrafına örnek olduğunu ifade eden Güleryüz, “Bahçesine ağaç dikerdi. Elma ağacını köye o getirdi. İlk meyve ağaçlarını dikti. Sonrasında bu civardaki herkese ve yakındaki köylere de örnek oldu” ifadelerini kullandı.
